Τελευταίοι των τελευταίων!

Βασιλης Βιλιάρδος 

Ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι, η κυβέρνηση του δεν τα έκανε όλα καλά – ενώ θα έπρεπε να δηλώσει ότι, δεν έκανε τίποτα καλά.

Αντίθετα ο εκκαθαριστής της Ελλάδας, ο Κ. Χατζηδάκης, έχει το θράσος να υπερηφανεύεται για τις «επιτυχίες» του – όπως για την υπεραπόδοση των φόρων (=τη ληστρική φορολόγηση με τη διατήρηση των ίδιων συντελεστών στις αυξημένες τιμές, τη μοναδική στον πλανήτη σύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές, τα τεκμήρια κερδοφορίας των μικρομεσαίων, τον πράσινο φόρο κλπ.), για τις 15 αποκρατικοποιήσεις σε διάστημα μόλις 2 ετών (=για το ξεπούλημα της πατρίδας μας), για την Υγεία που όμως ασθενεί σοβαρά, για την Παιδεία που τα παιδιά μας είναι πια τελευταία στην Ευρώπη κοκ.

Δεν είπε τίποτα φυσικά για το εγκληματικό χρηματιστήριο ενέργειας που δρομολόγησε, για τις ληστρικές τιμές του ηλεκτρικού, για τα καρτέλ που ληστεύουν τους πάντες, για τη θανατηφόρα ακρίβεια, για την αισχροκέρδεια των τραπεζών, για την ασυδοσία των funds που κλέβουν τα σπίτια μας κλπ. Κανένας δε από τους δύο, δεν ανέφερε τα παρακάτω:

(α) Λόγω της πανδημίας, επετράπη από την ΕΕ ο δανεισμός της Ελλάδας με εγγύηση της ΕΚΤ – με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος μας να αυξηθεί από το 2019 έως το 2023 κατά 50,5 δις € (από 356 δις στα 406,5 δις).

Αντί όμως τα χρήματα αυτά , τα 50,5 δις €, να διατεθούν για επενδύσεις, σπαταλήθηκαν κυρίως σε απευθείας αναθέσεις, σε κυκλώματα διαφθοράς και στη στήριξη των απαράδεκτων lockdowns – κάτι που δεν συνέβη σε πλούσιες χώρες, όπως στην Ελβετία ή στη Σουηδία.

Για να καλυφθεί δε η σπατάλη, η κυβέρνηση δρομολόγησε μετά το 2023 τη μεγαλύτερη υπερφορολόγηση όλων των εποχών των Ελλήνων, με τη βοήθεια του πληθωρισμού, των τεκμηρίων κλπ. – με αποτέλεσμα τη θηριώδη αύξηση των φόρων κατά 22 δις € από το 2019.

(β) Συνολικά, για την περίοδο 2021 έως 2027 τώρα, η Ελλάδα έχει στη διάθεσή της πάνω από 76,5 δις € σε επιδοτήσεις από κοινοτικά ταμεία – 26,2 δις € από το νέο ΕΣΠΑ, περί τα 17 δις από την ΚΑΠ (=Κοινή Αγροτική Πολιτική), 17,8 δις € επιχορηγήσεις από Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), 12,7 δις € μέσω δανείων του RRF, περί τα 800 εκ. € από το REPowerEU (ενέργεια), γύρω στα 2 δις € από θεματικά προγράμματα όπως το Horizon Europe και το Erasmus+, καθώς επίσης πρόσβαση σε έργα που χρηματοδοτούνται ή εγγυώνται επενδυτικά εργαλεία – όπως το InvestEU και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Επομένως, η κυβέρνηση διέθεσε και μπορεί να διαθέσει έως και το 2027 (εδώ είναι ένας από τους λόγους που δεν επιθυμεί εκλογές, αφού προφανώς δεν θέλει να χάσει το μοίρασμα τέτοιων ποσών στους δικούς της ή/και να ελεγχθεί για αυτά), πάνω από 127 δις € – έχοντας πετύχει αύξηση του πραγματικού μας ΑΕΠ μόλις κατά 17 δις, από τα 184,5 δις το 2019 στα 201,5 δις το 2024!

Τονίζουμε, πάνω από 127 δις € ή πάνω από το 50% του πληθωριστικού μας ΑΕΠ (=237,5 δις), για να παραχθεί πραγματικό ΑΕΠ μόλις 17 δις και λίγο περισσότερο έως το 2027 – ένα ΑΕΠ όμως που στηρίζεται μόνο στην κατανάλωση και στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού!

Δεν πρόκειται αλήθεια για τον ορισμό της κακοδιαχείρισης και της εθνικής αποτυχίας; Μας φταίει η συμμετοχή μας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη για όλα αυτά;

Όσον αφορά τώρα το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, αναλωνόμαστε ξανά σε λεπτομέρειες γύρω από την απάτη – αντί να επικεντρωθούμε στο πόσα χρήματα έχει εισπράξει συνολικά η χώρα μας από την ένταξη της στην ΕΟΚ το 1981, για τη στήριξη του πρωτογενούς μας τομέα.

Δηλαδή, για την αύξηση της παραγωγικότητας του γεωργικού τομέα, για την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου των αγροτών, για τη σταθεροποίηση των αγορών (επιδοτήσεις εξαγωγών για τα πλεονασματικά και εξαγώγιμα προϊόντα, μέτρα προστασίας από τις εισαγωγές και ευνοϊκή πιστωτική πολιτική), για τη διευκόλυνση του εφοδιασμού με προϊόντα και για την επίτευξη λογικών τιμών στους καταναλωτές – σύμφωνα με τις αρχές της ΚΑΠ του άρθρου 39 της Συνθήκης της Ρώμης.

Συνολικά λοιπόν, εισπράξαμε από την ΕΕ για την ΚΑΠ 81,6 δις € από το 1981 έως και το 2024 – όπου, ενώ το 1980 οι συνολικές επιδοτήσεις για τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος ήταν 16,3% της παραγωγής, το 1998 έφθασαν στο 48,6%. Για παράδειγμα, στα 12 δις € που εισπράττουν οι αγρότες, μόνο τα 6 δις € είναι από την παραγωγή τους – ενώ τα υπόλοιπα επιδοτήσεις!

Εν τούτοις, όλα αυτά τα χρήματα, τα 81,6 δις €, δεν διατέθηκαν σχεδόν καθόλου για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό του πρωτογενούς μας τομέα – αλλά για σπατάλες, για την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων από τους αγρότες, για απάτες τύπου «καλαμποκιού» στο παρελθόν ή ΟΠΕΚΕΠΕ αργότερα, σε διεφθαρμένους μεσάζοντες είσπραξης επιδοτήσεων κοκ.

Η ευθύνη βέβαια δεν είναι ασφαλώς ούτε των αγροτών, ούτε των κυκλωμάτων, ούτε τότε, ούτε σήμερα – αλλά των κυβερνήσεων που τα επέτρεπαν είτε από ασχετοσύνη, είτε για ψηφοθηρικούς λόγους (=για το κομματικό-πελατειακό κράτος που δημιούργησαν), είτε για την ενίσχυση των δικών τους ταμείων.

Έτσι κατάντησε ο πρωτογενής μας τομέας, όπως άλλωστε γενικότερα η ελληνική οικονομία, εκεί που κατάντησε – στην τελευταία των τελευταίων στην ΕΕ, πίσω ακόμη και από τις πρώην σοβιετικές χώρες, με εξαθλιωμένους Πολίτες, με χρεοκοπημένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και με τους αγρότες σε απόγνωση.